جلوه‏ گر شد بار دیگر طور سینا در غدیر           ریخت از خُم ولایت مى به مینا در غدیر

رودها با یكـدگر پیوست كـم‏كم سیل شد           موج مى ‏زد سیل مردم مثل دریا در غدیر

هـدیه جبـریل بود« الیـوم اكـملت لـكم            «وحـى آمد در مبـارك باد مولى در غدیر

با وجود فـیض« اتـممت علیكم نعمتى »           از نزول وحى غوغا بود غوغا در غدیر

بر سر دست نبى هر كس على را دید گفت           آفـتـاب و مـاه زیـبـا بود زیـبا در غـدیـر

بر لبش گلواژه«من كنت مولا» تا نشست           گـلـبن پـاك ولایت شد شـكـوفـا در غدیر

»بركه خورشید» در تاریخ نامى آشناست           شیعه جوشیده‏ست از آن تاریخ آنجا در غدیر

گر چه در آن لحظه شیرین كسى باور نداشت           مى ‏توان انكـار دریا كرد حـتى در غدیر

باغبان وحـى مى ‏دانست از روز نخست           عمر كوتاهی ‏ست در لبخند گلها در غدیر

دیده ‏ها در حسرت یك قطره از آن چشمه ماند           این زلال معـرفت خشكید آیا در غـدیر؟